В темну нічку в убочи сова гукат по ночи,    a  Ea   F  G  C
Дримлят гори а люде сплят,		     a  F/E  a
  Лем Ганічка з Ванічком позерают сой в очи,  a  F   G  C E
  Позерают сой в очи, лем.		      a  E  a

Притуль же ня, Ванічку !  Дай ми гамці, Ганічко !
Ту не видит нихто нас,
  Лем місячок на небі - притульме ся ку собі,
  Притульме ся ку собі, лем.

Зашов місяц за хмару й не видів юж пару,
Што робили они там.
  Там Ганічка з Ванічком позерали на хмару,
  Позералн на хмару, лем.

Чом ти, хмаро, заздростиш того щастя любости,
Най тя вітри роздуют ген;
  Най Ганічка з Ванічком, покля хтят, ся лю6уют,
  Покля хтят, ся любуют, лем.

В темну нічку в убочи сова гукат по ночи,
Дуют вітри горами, ген...
  Лем потоки, париї споминают за ними,
  Споминают за ними, лем.